Ik was een leergierig meisje, jongensachtig en eigenzinnig. Ik was goed op school en had plezier in leren. Maar toen ik 12 werd, besliste mijn vader dat ik van school moest. Tegen zijn zin, hij wilde dat ik doorleerde. Hij voerde hierover al jaren een strijd, want het is in mijn familie gebruikelijk dat meisjes van school gaan als ze tien jaar oud zijn. Die dag dat hij het besluit nam, zal ik nooit vergeten. Ik heb dagenlang gehuild, maar dat hielp niks.
‘Mijn drang om te leren heeft mijn leven vaak lastig gemaakt, maar ik heb doorgezet. Ik ben zo trots dat ik nu naar het Khanem-atelier ga. ‘
Roshna
Naaien vond ik altijd al leuk. Ik was tien of elf toen ik voor het eerst iets op de naaimachine van mijn moeder maakte. Ik was ook goed in marketing: toen ik een keer een mooie lap stof vond, maakte ik daar meteen schooltassen van en verkocht ze aan de kinderen in de buurt. Omdat ik verdrietig bleef omdat ik van school moest, regelde mijn vader een naaicursus voor me. Ik was te jong en de cursus was eigenlijk te kort, maar toch ging ik daarna kleding maken voor mijn familie. Op mijn zestiende werd ik uitgehuwelijkt en ging ik bij mijn schoonfamilie wonen, met 29 mensen samen in één huis. Ook voor mijn schoonfamilie maakte ik kleding, maar pas op mijn 23e was ik dapper genoeg om geld voor mijn werk te vragen. Daarvan heb ik mijn eerste naaimachine gekocht. Voor 220 dinar, wat heel veel geld was voor die tijd.
Ik heb meerdere malen geprobeerd om mijn vaardigheden te verbeteren. Ik heb bijvoorbeeld stage gelopen bij een gordijnwinkel, op voorwaarde dat ik elke dag onbetaald 12 uur achtereen zou werken. Maar mijn naaimachine was zo neergezet dat ik niet kon zien wat de anderen deden, dus toen leerde ik nog steeds niks.
Ik heb altijd een drang gevoeld om te leren; dat heeft mijn leven moeilijk gemaakt. Mijn man vond het nooit leuk als ik te veel mijn eigen gang ging. Maar nu ik iets ouder ben en de kinderen ook, is de controle van mijn man minder geworden. Dit is pas de eerste keer dat ik buitenshuis werk en dat voelt heel anders. Ik voel me zo trots als ik naar het Khanem-atelier ga. Ik wil er daarom ook graag blijven werken. Ik wil leren hoe je samenwerkt en een team aanstuurt. Want uiteindelijk is het mijn droom om een eigen zaak te beginnen.